மீட்டல்

270

மனோஜ் தனது கால் நகங்களை நோக்கியபடி எண்ணங்கள் அலையும் மனதோடு சோபாவில் அமர்ந்திருந்தான். பத்து வருட கால வாழ்வின் நினைவுகளுக்குள் அவனது மூளை சுழன்று கொண்டிருந்தது

அடுக்களையிலிருந்த பால்குக்கர் விசிலால் அழைத்தபோது எழுந்துபோவதற்காக நிமிர்ந்தபோது கம்பீரமாகச் சிரித்துக் கொண்டிருந்த ராணியின் விழிகளில் பார்வையை மோதவிட்டபடி நகர்ந்தான். சமையல் மேஜையின் இடப்புறமிருந்த செல்ஃபை திரும்பிப் பார்த்தான். எவர்சில்வர் டப்பாக்கள் ஒழுங்கின்றி ஒன்றன்மீதொன்று மோதியபடி நின்று கொண்டிருந்தன.

*****

ராணிக்கு பொருட்கள் ஒழுங்கற்று இருப்பது சுத்தமாகப் பிடிக்காது. திருமணமாகி வந்தபோது அவளுக்கு எந்த வீட்டு வேலைகளும் தெரியாது. எந்த வேலையும் தெரியவில்லை என்றாலும் வீட்டில் உள்ளவர்களின் மீது கணக்கு வழக்கு இல்லாமல் அன்பு வைக்கத் தெரிந்திருந்தது. ராணியின் இந்தக் குணம் மனோஜின் அம்மா மங்கலத்திற்குப் போதுமானதாக இருந்தது. மருமகளின் குறைகளைப் பெரிது படுத்தாமல் அவளே ராணிக்கு வீட்டு வேலைகளை கற்றுக் கொடுக்க ஆரம்பித்தாள்.

வீட்டு வேலைகளை ஒவ்வொன்றாக கற்றுக் கொண்ட ராணி, வீட்டின் கணக்கு வழக்குகளைக் கவனித்துக் கொள்ளும் பொறுப்பையும் எடுத்துக் கொண்டு குறுகிய காலத்திலேயே வீட்டின் ‘ஆல் இன் ஆல்’யாக மாறியிருந்தாள். மங்கலத்திற்கு மருமகளின் மீதான ப்ரியம் நாளுக்குநாள் ஏறிக் கொண்டே போனது.

“ டெல்லி என்ன பாக்கமுடியாத தூரத்துலியா இருக்கு. நெனைச்சா ஃப்ளைட் போட்டு போய் பாத்திட்டு வந்திர போறோம். ரொம்ப யோசிக்காதீங்கத்தே. “

ராணி மங்கலத்திற்கு எதிரே சோபாவில் அமர்ந்திருந்தாள்.

“…….“

மங்கலம் இன்னும் யோசித்து முடித்திருக்கவில்லை.

“ என் கண்ணு முன்னால வளந்த பையங்கிறதாலதான் சொல்றேன். ரொம்பவும் நல்ல பையன். நம்ம பிள்ள போற எடத்துல பாதகம் இல்லாம வாழுவா”

ராணியின் பேச்சு மங்கலத்தைக் கரைத்திருந்ததில் கமலாவின் திருமணத்திற்கான நகர்வு வேகமெடுத்தது.பெண் பார்ப்பு, நிச்சயதார்த்தம், பெண் உருக்கு, கல்யாணமென்று கமலாவை டெல்லியில் தனிக்குடித்தனம் அமர்த்துவது வரையிலும் ராணி ஒவ்வொன்றையும் அதிக கவனமெடுத்து நடத்தினாள்.

“ நாத்தனார் கல்யாணத்த முன்னெடுத்து நடத்துகதுலாம் சரிதான். கல்யாணமாகி ஒருவருஷமாகியும் கிணத்துல போட்ட கல்லாடம் ஒரு நல்ல செய்தியையும் காணுமே”

கமலாவின் திருமணத்திற்கு வந்திருந்த மங்கலத்தின் அக்காள் கூட்டத்தில் லேசான விஷத்தை பரவவிட்டாள்.

அதனை உள்வாங்கி அடுத்தடுத்த காதுகளுக்குப் பரவவிட்டவர்களின் மூலம் பேச்சு ராணியின் காதுக்கே வந்து எட்டியபோதும் அவள் அதனைப் பெரிதுபடுத்திக் கொள்ளவில்லை.

“ அவங்க வயசுக்கு அவங்க காலத்து எண்ணத்தில இருந்து ஏதோ பேசுறாங்க.ஊருக்குள்ளாரயே சுத்துற ஆளுக. இந்த காலத்து பிள்ளைக எல்லாத்துக்கும் திட்டம் வச்சிருப்பீங்கன்னு யோசிக்க தெரியாது. நீ ஒன்னும் வருத்தப்பட்டுகிடாத”

கூட்டத்தில் சிதறிய துளிகள் மங்கலத்தை வந்து சேர்ந்தபோது அவள் ராணியைச் சமாதானப்படுத்த முயன்றாள்.

ஊரில் ஒன்றாய் வளர்ந்த சகோதரிகளில் தான் மட்டுமே சென்னை மாதிரியான பெரு நகரத்தில் மணமுடித்து வந்தவள் என்கிற பெருமிதமும் மங்கலத்தின் குரலில் இலேசாக எட்டிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது

“ என்ன பேசிக்கிறாங்க. எத சொல்றீங்கன்னு புரியலத்த. வேலை நிறைய கிடக்கு. நான் வாரேன்”

ராணி எதுவும் தெரியாதவள்போல் நகர்ந்து அடுத்த வேலையைப் பார்க்கச் சென்றுவிட்டாள்.

ராணி அப்படியாக நடந்து கொண்டது மங்கலத்தைச் சமாதானப்படுத்துவதற்கான பாவனையில்லை. அதுவே ராணியின் இயல்பு. எந்தப் புற அசைவுகளும் அவளை எளிதில் அசைத்துப் பார்த்துவிட முடியாது. தனக்குள்ளிருந்து தேடிக் கொள்ளும் பதில்களைப் பிடிவாதமாய் பிடித்துக் கொள்ளும் குணம் அவளுக்கு.

கமலாவின் திருமணத்திற்குப் பிறகு மங்கலத்திற்கு ராணியின் மீதான பாசத்தோடு மரியாதையும் சோர்ந்திருந்தது.மனோஜ் ராணிக்கான நெருக்கமும் அதிகரித்தது.

சந்தோஷமாய் நகர்ந்து கொண்டிருந்த அவர்களின் நாட்கள் மோதிக் கொண்டதின் பேரிடியாய் மங்கலத்தின் உடல்நிலை சட்டென்று வேரோடு சாய்ந்தது. மருத்துவர்களின் பரிசோதனையில் முதுகுத்தண்டு புற்றுநோய் என்று கண்டறிந்தார்கள். முதுகுத்தண்டு புற்றுநோயின் கடைசி படிநிலை. மருந்துகள் வாழ்நாளின் இறுதிநாளை நீட்டித்துக் கொள்ள ஓரளவுக்கு உதவுவதைத் தாண்டி பெரிதாக வேறெதுவும் செய்துவிடமுடியாதென்பதை மருத்துவர்கள் தெரிவித்திருந்தார்கள்.

கமலாவிற்கு விஷயம் தெரிய வந்தபோது அம்மாவை உடனே வந்து பார்த்து விட முடியாததற்கும் சேர்த்து ஆர்ப்பாட்டம் செய்தாள். ஏற்கனவே இரண்டு மாதத்துக் கரு நிலைக்காமல் போயிருந்ததால் இந்த முறை முதல் ஐந்து மாதங்களுக்கு அதிகக் கவனம் தேவையென்றும் தூர பிரயாணங்கள் கூடாதென்பதையும் கமலாவிற்கு மருத்துவர் அழுத்தமாகச் சொல்லியிருந்தாள்.

மங்கலத்திற்கான மருந்து மாத்திரைகளைத் தருவதோடு சேர்த்து வீட்டின் மொத்த உணவுப் பழக்கத்தையும் ராணி மாற்றி அமைத்தாள்.சமையலில் சேர்க்கப்படும் எண்ணெயில் ஆரம்பித்து ஒவ்வொரு பொருளிலும் கூடுதல் கவனத்தோடு மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. காய்கறிகள் ஆர்கானிக்கிற்கு பெயர் போன கடையிலிருந்து வரவழைக்கப்பட்டது. வெஞ்சனங்களுக்கென்று பிரத்தியேகக் கடையைத் தேடிப்பிடித்தாள். சமையலறையில் இருந்த பிளாஸ்டிக் டப்பாக்களுக்கு மாற்றாக எவர்சில்வர் டப்பாக்கள் இடம்பிடித்தன. ராணியின் அக்கறை மொத்தமும் மங்கலத்தின் மீது திரும்பியிருந்தது. மனோஜோடு வெளியில் செல்வது தனக்கான சின்ன சின்ன சந்தோஷங்களை உருவாக்கிக் கொள்வதென்று எல்லாவற்றையும் அவள் தள்ளி வைத்தாள்.

“ஒன்னுமில்லத்த. கொஞ்ச நாள்தான் . எல்லாம் சரியாயிரும்”

ராணி திரும்பத் திரும்ப இதனைச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள்.

அதனை அவள் மங்கலத்திற்கு மட்டுமல்லாமல் தனக்கும் சொல்லிக் கொள்வதாக இருந்தது. மங்கலத்தின் உடல்நிலை சரிவிற்கேற்ப உணவுப் பழக்கங்களில் இன்னும் இன்பமெனத் தீவிரத்தைக் கூட்டிக் கொண்டே போனாள். ஒரு கைக்குழந்தையைப் பார்த்துக் கொள்ளும் தீவிரத்தோடு மங்கலத்தைக் கவனித்துக் கொண்டாள். இரவு வேளைகளில் மங்கலத்தின் அழைப்பு காதுகளுக்கு எட்டாமல் தவறிவிடக்கூடாதென்பதற்காக மங்கலத்தின் அறையிலேயே படுத்துக் கொள்ள ஆரம்பித்தாள். மனோஜ் என்பவனின் முக்கியத்துவம் அவளது வாழ்விலிருந்து வெகுதூரம் போயிருந்தது.

அன்றைக்கான காலை உணவினை ராணி மங்கலத்திற்கு ஊட்டி விட்டுக் கொண்டிருந்தாள். கட்டிலில் சாய்க்கப்பட்டிருந்த தலையணையில் முதுகு பதித்து அமர்ந்தபடி மங்கலம் உணவினை மெதுவாக மென்று கொண்டிருந்தாள். முகத்தில் கூடுதல் பிரகாசம் படர்ந்திருந்தது. சிறுபிள்ளையாக இருந்தபோது தான் செய்திருந்த குறும்புத்தனமான நிகழ்வுகளைப் பூரிப்பின் நெகிழ்வோடு ராணியிடம் பரிமாறிக் கொண்டிருந்தாள். மங்கலத்தின் நினைவுகள் நிகழ்காலத்திலிருந்து தப்பி வெகுதூரம் பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்டிருந்தது.ஐம்பது வருடங்களுக்குப் பின்னால் நடந்தவற்றை ஐந்து நிமிடங்கள் தான் கடந்து இருந்தது போன்று சொல்லுவாள்.மாறாக நேற்றைப் பற்றிய நினைவுகள் அவளது நினைவு பெட்டியில் சேகரம் ஆகாமல் சிதறியிருக்கும். சில நேரங்களில் ஏற்கனவே பலமுறைகள் சொல்லியிருந்த நிகழ்வைத் திரும்பவும் புதிது போலச் சொல்லிக் கொண்டிருப்பாள். ராணி அதற்கெல்லாம் சலித்துப் போனதேயில்லை. ஒவ்வொரு முறையும் புதிதாகக் கேட்டுக் கொள்வாள். அன்றும் அதே பொறுமையோடு கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். ராணி ஊட்டிய கடைசி வாய் மங்கலத்தின் இடது உதட்டு விளிம்புகளில் வெளி வழிந்தது.ராணியின் முயற்சிகள் தோற்றுப் போயிருந்தன.

கூடத்தில் கிடத்தப்பட்டிருந்த மங்கலத்தின் தலைமாட்டில் கதறி அழுதபடி உட்கார்ந்திருந்த கமலாவை ராணி மடியோடு அணைத்துக் கிடத்தியிருந்தாள்.மடியோடு முகம் புதைத்துக் குலுங்கி அழுது கொண்டிருந்த கமலாவின் தலைமுடியைக் கோதிக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த ராணியின் கன்னங்களில் சத்தமில்லாமல் கண்ணீர் இறங்கிக் கொண்டிருந்தது.

“ ராணி காலாகாலத்தில ஒரு பிள்ளைய பெத்திருந்தா மங்கலம் வாரிச பாத்துட்டு போய் சேர்ந்திருப்பா. அவளுக்கு குடுத்து வைக்கல. வேறென்ன சொல்ல”

ஒப்பாரிக்கு நடுவே இப்படியான பேச்சுகளும் கூட்டத்தில் உலவிக் கொண்டிருந்தன.

*****

குக்கரிலிருந்த பாலை டம்ளருக்கு மாற்றியிருந்த மனோஜ் கையிலிருந்த டம்ளரின் சூடு விரல்களைப் பதம் பார்த்துவிடாதபடிக்கு டம்ளரின் விளிம்புகளில் விரல் பதித்து எடுத்துவந்து ராணியின் சட்டமிடப்பட்டிருந்த புகைப்படத்திற்கு முன்பாக வைத்தான். படத்தின் இரண்டு பக்கமும் வைக்கப்பட்டிருந்த காமாட்சி விளக்கை திரி தூண்டி ஏற்றி வைத்தவன் ஊதுபத்தியையும் ஏற்றி அறையில் மணம் பரவ விட்டான்.

சோபாவின் இடதுக் கைப்பிடியில் வைக்கப்பட்டிருந்த அவனது கைப்பேசி சிணுங்கியது.கமலா காலிங் என்று குதித்துக் கொண்டிருந்த பச்சை பொத்தானை அழுத்தினான்.

“ நாங்க கிளம்பிட்டோம்.கொஞ்ச நேரத்தில வந்திருவோம்”

“ சரி பத்திரமா வாங்க”

ஒற்றை பதிலோடு இணைப்பைத் துண்டித்துவிட்டு மீண்டும் சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டான்.

புகைப்படத்திலிருந்த ராணியின் வலத்துக்கண் சிமிட்டப்படுவதான பிரம்மை மின்னல் வேகத்தில் அவனது மூளையில் தோன்றி மறைந்தது.

ராணியின் இறப்பிற்குப் பிறகு புகைப்படத்தை முழுவாக்கில் சட்டமிடுவதற்காகக் கொடுத்த போது அரைப்படமாக சட்டமிட்டுக் கொள்ளலாம் என்று கமலா யோசனை சொன்னாள். மனோஜ் அவளின் பேச்சை மீறி முழுப்படமாகச் சட்டமிட்டு வைத்தான்.அதே புகைப்படத்தை தான் பெண் பார்ப்பதற்காக ராணியின் வீட்டிலிருந்து கொடுத்து விட்டிருந்தார்கள்.

“ அப்பா இல்லாத குடும்பம். அம்மாதான் பிள்ளைய ஒத்த மனுஷியா நின்னு படிக்க வச்சதெல்லாம். கூட பொறப்புகள் இல்லாட்டியும் மத்தவங்களோட அனுசரிச்சு போற குணம் உண்டு பொண்ணுக்கு”

தரகர் புகைப்படத்தை மங்கலத்தின் கையில் கொடுத்தபோது இப்படியான விவரங்களைச் சேர்த்துச் சொல்லியிருந்தார்.

புகைப்படத்தில் ராணி நீலப்புடவையில், சிரித்தபடி நின்று கொண்டிருந்தாள். தோள்பட்டையில் பதித்திருந்த தேர்ந்த மடிப்புகள். இடது கையில் தங்க நிற செயினோடு இணைக்கப்பட்டிருந்த சிறு நீள்வட்டக் கைக்கடிகாரம்.அடர்த்தியான முடி பின்னலிடப்பட்டு வலது தோள்பட்டையின் முன்புறமாக எடுத்து விடப்பட்டிருந்தது. மனோஜிற்கு முதல் பார்வையிலேயே ராணியைப் பிடித்துப் போனது. அவளது கண்களில் ததும்பிக் கொண்டிருந்த குறும்பு அவனை ஈர்த்திருந்தது.

அத்தனை கலகலப்போடு இருந்த ஒருத்தியைக் காலம் திருப்பிப் போட்டு வேறு ஒருத்தியாக நிறுத்துமென்பதை அவன் சற்றும் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை.

மங்கலத்தின் மரணம் அந்த மாற்றத்தை நிகழ்த்திக் காட்டியிருந்தது.ராணியிடம் இயல்பான உற்சாகம் தொலைந்திருந்ததோடு உணவு விஷயத்தில் அதீதத் தீவிரத்தைக் காட்டத் தொடங்கியிருந்தாள். கொஞ்ச நாட்களில் எல்லாம் சரியாகிவிடுமென்று மனோஜ் நம்பினான் அவனது நினைப்பிற்கு மாறாக ராணியின் தீவிரம் நாளுக்கு நாள் கூடிக் கொண்டே போனது. மனோஜோடு பந்தயம் கட்டி பானிபூரிகளை வாயில் திணித்துக் கொள்ளும் ராணி மறைந்து பானிபூரிக்கு அருவருப்பாய் முகம் சுழிக்கும் ராணி பிறந்திருந்தாள். வெளி இடங்களில் தண்ணீர் குடிப்பதைக் கூட தவிர்க்க ஆரம்பித்தாள்.

மனோஜின் அலுவலக நண்பனுடைய மகளின் முதல் பிறந்தநாள் விழாவிற்காகக் கிளம்பியபோது இரண்டு லிட்டர் கொள்ளளவு கொண்ட காப்பர் பிளேட்டட் குப்பியில் தண்ணீர் நிரப்பிக் கொண்டாள். வேறு எந்தத் தண்ணீரையும் போகுமிடத்தில் பருக வேண்டாமென்று மனோஜிற்கும் கட்டளை விதித்தாள். கொண்டாட்டம் முடிந்த கையோடு சாப்பாட்டிற்கு அமரவிடாமல் அவனை இழுத்து வந்தாள். அவர்களுக்கான இரவு உணவை ஏற்கனவே வீட்டில் தயார் செய்தும் வைத்திருந்தாள். இத்தனையும் பார்த்தபோது மனோஜின் பயம் இன்னும் அதிகரித்தது.

“ அம்மா இல்லாத வருத்தத்தில உடஞ்சுபோய் ஏதோ பண்ணிட்டு இருக்க. போக போக சரியாயிடுவன்னுதான் கண்டுக்காம விட்டேன். இப்ப நீ போறபோக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு ராணி. ப்ளீஸ் ஸ்டாப் திஸ்“

மனோஜ் கோபத்தின் உச்சத்தில் இருந்தான்.

“ அத்தையோட செக்கப் அப்ப டாக்டர் சொன்னது மறந்து போச்சா மனோ”

அவளும் சளைத்தவலில்லை என்பவளாக வாதத்தை மேலெடுத்தாள்.

“ உங்களுக்கு மறந்திருக்கலாம். எனக்கு நியாபகத்தில இருக்கு. ஃபுட் ஹேபிட்ஸ்தான் கேன்சர் ரேட் இங்ரீஸ் ஆகியிருக்கிறதுக்கான மேஜர் ரீஸன்னு சொன்னாரு.”

“ அதுக்குன்னு இவ்வளவு புல்ஷிட்டா பண்ணுவியா? என் பிரண்ட் ஃபேமிலி என்ன நினைப்பாங்க.”

“ நினைச்சா நினைக்கட்டும். அம்மாவும் போயாச்சு அத்தையும் என்ன விட்டுட்டு போயாச்சு. எனக்குன்னு இப்ப மிச்சம் இருக்கது நீ மட்டுந்தான். எனக்கு நீ முக்கியம். அவ்வளவுதான் எனக்குத் தெரியும். “

அவனது பேச்சினை காதில் வாங்கிக் கொள்ளும் உத்தேசம் அவளிடம் கொஞ்சமும் தென்படவில்லை.

மேலும் வாதத்தை வளர்ப்பதைத் தவிர்த்து கொஞ்ச நாட்கள் பொறுத்து அவளுக்குப் புரிய வைக்கலாமென்ற முடிவிற்கு வந்திருந்தான் மனோஜ். அவளின் தீவிரங்கள் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தன.

நாட்கள் விட்டு முயற்சித்து பார்த்தபோது மீண்டும் அவனே தோற்றுப் போக வேண்டியதாயிருந்தது. பல முயற்சிகள் எடுத்தும் அவள் ஒரே பிடியாக நின்றிருந்தாள். ஒவ்வொருமுறையும் அவளுக்குப் புரிய வைக்க முயலும்போதும் வெறும் சண்டைகள் மட்டுமே லாபமாகக் கிடைக்கிறது என்பதைப் புரிந்து கொண்டிருந்த மனோஜ் இறுதியாக அவளது போக்கிற்கு மனதார இசைந்திருந்தான்.

வெளி இடங்களுக்குச் செல்லும்போது தேவையானவற்றைப் பொட்டலம் போட்டுக் கொள்ள அவளுக்கு உதவினான். தவிர்க்க முடியாத விஷேசங்களுக்கு மட்டுமே சென்று வரும் தம்பதியாக அவர்கள் தங்களை மாற்றிக் கொண்டிருந்தார்கள்.திரையரங்குகளுக்குச் செல்வதை ராணி தவிர்த்ததால் வீட்டிலேயே பெருந்திரையில் படம் பார்த்துக் கொள்வதற்கான புரஜக்டரை அமைத்துத் தந்தான். அவனும் அவளது முடிவிற்குத் தலைசாய்க்கிறான் என்பது அவளுக்குள் மெல்ல உற்சாகத்தை உண்டு பண்ணியது என்றாலும்கூட அவளது பழைய கலகலப்பு மீளவேயில்லை.மனோஜ் புதிய ராணியோடு வாழ்பவனாகத் தன்னை மொத்தமாக மாற்றிக் கொண்டிருந்தான்.

சென்னைக்கு இடமாற்றலாகி வந்திருந்த கமலாவின் குடும்பத்தைத் தவிர வேறு யாரும் மனோஜின் வீட்டிற்கு வந்து போகிறவர்களாயில்லை. கமலா முதல் முறை வந்தபோது அண்ணியின் மாறுதலில் அதிர்ந்து போனாள். நாட்கள்போக அவளுக்கும் ராணியின் மாறுதல்கள் பழகிப்போயிருந்தன.

குழந்தையின்மையைப் பற்றிய கேள்விகள் அவர்கள்மீது நாலாப்பக்கமிருந்தும் கல்லெறிந்து வேடிக்கை பார்க்கத் தொடங்கியது. ராணியைக் குறி வைத்தே அதிகக் கேள்விகள் வருவதை நினைத்து மனோஜ் வருத்தமடைந்தான். மருத்துவச் சோதனைக்கு இருவரையும் உட்படுத்திக் கொண்டு அடுத்த கட்ட நகர்வுகளுக்குச் செல்லலாம் என்கிற முடிவை அவன் எடுத்தபோது ராணி மறுத்தாள்.

“ ஆஸ்பத்திரி, ட்ரீட்மென்ட் எல்லாம் எனக்கு அத்தையோட விஷயத்திலேயே சலிச்சு போச்சு.ப்ளீஸ் எதுவும் வேணாமே. பேசுறவங்க பேசிட்டு போகட்டும். நமக்குண்ணு குழந்தை இருந்தா கண்டிப்பா நமக்கு கிடைக்கும். இல்லேன்னா எனக்கு நீ உனக்கு நான்னு இருந்துட்டு போயிடலாமே மனோ. ப்ளீஸ்…….…”

ராணியின் பேச்சில் கெஞ்சல் அதிகமாக இருந்தது.

அவளது முடிவில் அவனுக்கு முழு உடன்பாடில்லை என்றாலும் குழந்தையாக முகத்தை மாற்றி கெஞ்சுபவளிடம் வாதிட அவனுக்கு மனம் வரவில்லை. கூடவே அவனது முந்தைய வேலையில் உடன் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்த நண்பர் ஒருவர் குழந்தையின்மைக்காக தம்பதிகளாக மேற்கொண்டிருந்த சிகிச்சையைப்பற்றிக் கூறியிருந்த சலிப்பான புகார்களும் அவனது நினைவில் வந்து போனது.

வெளி உலகின் பேச்சுகளுக்குச் செவிமடுக்காமல் அவர்களின் வாழ்க்கையை முழு மனநிறைவோடு நகர்த்திக் கொண்டிருந்தார்கள்.

*****

அன்று இருவரும் பெருந்திரையில் படம் பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்தார்கள். அவர்களது வெள்ளிக்கிழமை இரவுகளின் வழக்கம் அது. மனோஜின் மடியில் படுத்திருந்த ராணி படத்தில் கவனம் செலுத்துவதைக்காட்டிலும் அவனோடு பேச்சுக் கொடுப்பதிலேயே ஆர்வமாக இருந்தாள். அவளது கேள்விகளுக்கு வெறுமனே பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்த அவனும் கொஞ்ச நேரத்தில் பேச்சில் முழு ஆர்வத்தோடு இறங்கியிருந்தான்.திரையில் ஓடிக்கொண்டிருந்த படம் நிறுத்தப்பட்டது.படுக்கையறைக்கு இடம் மாறியிருந்தார்கள். ஏதேதோ பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்தவர்கள் பெண் பார்க்கும் அன்று கோயிலில் முதன்முதலில் சந்தித்துக் கொண்டிருந்த நினைவை மீட்டெடுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.அவனை இறுக்கி அணைத்தபடி அவனது நெஞ்சில் தலைசாய்த்து அவள் படுத்திருந்தாள்.

எப்போது உறங்கிப் போயிருந்தார்கள் என்பது நினைவிலில்லை. மனோஜ் எழுந்தபோது ராணி இன்னும் உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள். வழக்கமாக அத்தனை நேரம் உறங்குபவள் இல்லையே ஏதேனும் உடம்புக்கு முடியவில்லையோ என்கிற பதற்றத்துடன் மனோஜ் ராணியை எழுப்பியபோது அவள் அசையவில்லை. நிதானமாக உறங்கும் தோரணையில் அசையாமல் படுத்திருந்தாள். தனது முயற்சிகள் தோற்றுப்போனபோது பதறியவன் மருத்துவமனைக்கு அவளைத் தூக்கிப்போனான். அவளது மரணம் உறுதி செய்யப்பட்டது. உறக்கத்திலயே மாரடைப்பு அவளது உயிரை வாரிப் போயிருந்தது.

மருத்துவமனை ஆம்புலன்ஸில் அவளது உடலோடு உடன் வந்து கொண்டிருந்தவனின் மனதைத் துக்கம் மொத்தமாகப் பிழிந்து எடுத்திருந்தது. பெரும் உலகில் தனித்து விடப்பட்டவனாய் தவித்தான்.அவனது நெருங்கிய நண்பர்களுக்கும் கமலாவிற்கும் தகவல் தெரிவித்தான். குழந்தை இல்லை என்ற காரணத்திற்காக ராணியைத் தூற்றிய உறவினர்கள் யாரும் அவளது இறுதிச் சடங்கிற்குத் தேவையில்லை என்று முடிவெடுத்து வேண்டுமென்றே தவிர்த்தான். கமலா அவனது முடிவை மாற்ற முயன்றபோது பிடிவாதமாக மறுத்துவிட்டான்.

கைபேசியின் சிணுங்கல் அவனை நிகழ்காலத்திற்கு மீட்டு வந்திருந்தது. மீண்டும் கமலாதான் அழைத்திருந்தாள்.

“ டிராபிஃக் அதிகமா இருக்கு. ஐயர் வந்திட்டாரா”

“ இன்னும் இல்ல. இன்னொரு இடத்துக்கு போயிட்டு முடிச்சிட்டு தான் இங்க வருவாரு. ஸோ டைமுக்கு தான் எக்ஸாட்டா வருவாரு. “

“ காரியத்துக்கான பொருளெல்லாம் கரெக்டா வாங்கிட்டேல. எதுவும் விடுபட்டு போகலேல.”

“ எல்லாம் ஐயர்கிட்டயே அடங்கலா சொல்லிட்டேன். அவரு எடுத்துட்டு வந்திடுவாரு”

“சரி.. மயினி போட்டோக்கு மாலை வாங்கிட்டியா”

“……“

அவன் அமைதியானான்.

“ உன்ட தான் கேக்குறேன். அது ஐயர் கொண்டு வரமாட்டாருல. நம்மதான வாங்கணும்.”

“ ம்ம் ஏதோ நினைப்புல விடுபட்டு போச்சு. “

“ சரி நானே வரவழில வாங்கிட்டு வந்திடுறேன்.”

“ இல்ல வேணாம். நான் போய் வாங்கிட்டு வந்திடுறேன். நீ நேரா வீட்டுக்கு வந்திடு போதும்”

“ நீ எதுக்கு இதுக்காக வெளிய போற. நான் வர வழியிலதான வாங்கபோறேன். “

“ இல்ல நானே போய் வாங்கிட்டு வரேன்”

மனோஜின் குரலிலிருந்த பிடிவாதத்தைப் புரிந்து கொண்ட கமலா அதற்குமேல் வாதிடவில்லை.

இணைப்பைத் துண்டித்தவன் வீட்டைப் பூட்டிவிட்டுக் கிளம்பினான். பூக்கடைக்குச் செல்லும் மார்க்கெட் தெருவிற்குச் செல்லாமல் வேறு பக்கமாக நடக்க ஆரம்பித்திருந்தான். எதனையோ மனதில் வைத்து துழாவிக் கொண்டிருந்தது அவனது கண்களில் அப்பட்டமாக வெளிப்பட்டது. எந்த அவசரமும் இல்லாமல் ஆசுவாசமாக நடந்து கொண்டிருந்தான்

. மனதின் தேடலுக்கு விடை கிடைத்தபோது கால்கள் நின்றன.

பானிபூரியை நிரப்புவதற்கான சிறிய வட்டத் தட்டை வட இந்திய பானிபூரி கடைக்காரன் மனோஜிடம் நீட்டினான். தட்டை கையில் வாங்கியிருந்தவன் முதல் பூரியை விழுங்குவதற்குத் தயாராகியிருந்தான்.

எழுதியவர்

பத்மகுமாரி

நாகர்கோவிலை பூர்வீகமாக கொண்ட இவர் தற்போது சென்னையிலுள்ள ஐ. டி துறையில் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார். கடந்த இரண்டு வருடங்களாக இவர் எழுதும் சிறுகதைகள் பல்வேறு இணைய இதழ்களில் வெளியாகி வருகின்றன. இவரின் சிறுகதைகள் ”நட்சத்திரம்” எனும் சிறுகதைத் தொகுப்பு நூலாக வாசகசாலை பதிப்பகம் மூலம் வெளியாகி இருக்கிறது.